Algieria

   Algieria - stolica kraju to Algier, który jest ośrodkiem gospodarczym i kulturalnym. Miasto powstało w X w. na miejscu rzymskiej osady Icosium. Składa się z dwóch część - starej arabskiej Kasby i nowego miasta typu europejskiego. W Kasbie zachowały się zabytkowe budowle, m.in. meczety Sidi Ab-darrahmana i Dżami Al-Dżadid, pochodzące z XVII w. Większymi innymi  miastami są: Oran, Konstantyna. Ludność to Arabowie i Berberowie 99%, ponadto Europejczycy. Obowiązujący język to arabski, a waluta to: 1 dinar algierski = 100 centymów.

  Północna Algieria, a zwłaszcza wybrzeża Morza Śródziemnego i Atlas Tellski odznaczają się walorami krajobrazowymi i bogactwem zabytków architektury oraz sztuki. W regionie tym znajdują się też główne miasta Algierii — Algier, Oran i Konstantyna.

   Oran jest drugim po Algierze ośrodkiem przemysłowym i miastem portowym kraju. Jest miastem nowoczesnym, z zachowaną jedynie niewielką starą dzielnicą arabską. 

  Konstantyna to także ważny ośrodek gospodarczy i turystyczny. Słynie z malowniczego położenia nad głębokim wąwozem. W Konstantynie zachowały się liczne zabytki rzymskiej i arabskiej architektury takie jak np.: meczety, cytadela i pałac z początku XIX w. Z okresu starożytnego przetrwały w Algierii zwłaszcza miasta: Lambessa, Timgad,  Dżamila i Tipasa. Na przykład w Timgad, zachował się m.in. łuk triumfalny Trajana, a także liczne kolumny marmurowe i świątynie chrześcijańskie.

   Obecnie miejscowościami uzdrowiskowymi są: Hammam Meskoutine,Hammam Salahine, Hammam Righa, Hammam Bou Hadjar i Hammam Boughrara. Interesującą krainą jest leżąca w Atlasie Kabylia z osadami ludności berberyjskiej na wysokich grzbietach górskich. Dużą atrakcją gór Atlas jest możliwość uprawiania sportów zimowych w ich najwyższych partiach (Dżurdżura).

   Ponad 80% powierzchni Algierii zajmuje Sahara. Na tym olbrzymim obszarze występują różne typy krajobrazu pustynnego. Są tu wielkie przestrzenie pokryte wydmami piaszczystymi (Wielki Erg Zachodni, Wielki Erg Wschodni, Erg Szesz i in.), pustynie żwirowe (np. Tadmait), pustynie skaliste (Ha-madat Tinghirt, Hamadat Tunduf i in.) oraz na południu kraju skalisty masyw górski Ahaggar (Tahat 3005 m n.p.m.). Cały ten obszar odznacza się skrajnie suchym, gorącym klimatem oraz bardzo ubogą roślinnością. Jedynymi zielonymi enklawami są tu oazy z charakterystycznymi dla nich palmami daktylowymi. Od północy Saharę ograniczają góry Atlas, biegnące równolegle do wybrzeży Morza Śródziemnego. Najwyższe ich pasmo - Atlas Tellski (Lalla Chadidża 2308 m n.p.m.) charakteryzuje się rzeźbą typu alpejskiego i piętrowym układem roślinności. Niewielkie fragmenty tych gór chronione są w parkach narodowych, m.in. Dżurdżura, Warszanis, Chrea i Babor. Bezpośrednio wzdłuż wybrzeży ciągnie się wąski pas nizin, mający łagodny klimat śródziemnomorski. Jest on zajęty przez pola uprawne, winnice i sady.